Je hebt inmiddels gehoord van The Last Of Us Part 2 . Ofwel vanwege de controverse veroorzaakt door de personages of omdat het een paar dagen na de lancering de bestverkochte game was. De Naughty Dog-titel beloofde de formule van de geweldige prequel te verbeteren en, na deze te hebben gespeeld, kunnen we bevestigen dat deze game alles heeft veranderd. En veranderingen brengen pijn met zich mee, moeten onze eigen overtuigingen en waarden onder ogen zien en vooral groeien en verbeteren. Maar we gaan je niet voor de gek houden. Het is een moeilijk en ellendig spel. En het verbergt het niet. Het zal je aan het huilen maken en het zal je laten lijden. En het zal je ook enthousiast maken en ervan genieten. We vertellen je alles in onze review met spoilers.
Het zombiespel waar zombies er niet toe doen
Als de TLOU van PS3 ons zeven jaar geleden met een heel slecht lichaam heeft achtergelaten vanwege Joel's leugen tegen Ellie, verwacht dan niet dat dit tweede deel een film van feeën en wonderen wordt. De promotie van TLOU2 is een beetje een leugenaar geweest, en het deed ons allemaal denken dat we een paar jaar na de game de moord op Ellie's vriendin onder ogen moesten zien. Of zo deden de trailers ons denken ... Hoe onschuldig ... De realiteit is harder en is meer verbonden met de gebeurtenissen in de eerste game dan met het verhaal van Ellie en Joel.
Na de escabechina die Joel voorbereidde om Ellie te bevrijden van de Fireflies waren er mensen die hem achtervolgden. Ook. Na een uur spelen sta je voor het harde einde van Joel. In een tijd waarin hij en Ellie hun problemen nog niet hebben opgelost. Een ongemakkelijke situatie die voor de arme Ellie slechts het begin markeert van een reis naar de hel. En dat zal het moeilijkste zijn dat je in een lange tijd in een videogame hebt gezien .
Ellie wil wraak en aarzelt niet om naar Seattle te reizen om de groep mensen te vinden die Joel hebben gepakt en vermoord. Hij wordt vergezeld door zijn vriendin, Dina, en hoewel het een avontuur lijkt dat het waard is om te vertellen, zul je steeds lelijkere situaties tegenkomen. Niet alleen voor wat het betekent om vijandelijk gebied te infiltreren en links en rechts te doden ter nagedachtenis van een persoon. Maar voor andere situaties zoals de zwangerschap van je vriendin, de druk van de mogelijke dood van Joels broer en de voortdurende kwelling van zijn dood. Om nog maar te zwijgen van de zombies. Het doel van deze missie is niet mooi, en mooie situaties kom je niet tegen.
Maar deze game had nog een verrassing voor ons in petto: Ellie is niet de enige hoofdrolspeler. Naast het presenteren van Abby als de aartsvijand voor het beëindigen van Joel's leven, zal de game ons volledig in haar verhaal plaatsen. Hij zal ons laten delen in zijn pijn en behoefte aan wraak als hij weet dat het Joel was die het leven van zijn vader beëindigde, de dokter die de remedie zou vinden in Ellie's hersenen. Zijn training, zijn lijden, zijn sentimentele situatie ... Hij is een andere hoofdrolspeler van het spel en na enkele uren in zijn schoenen te hebben gespeeld, laat TLOU2 je nadenken over wie je bent.
Ze willen allebei wraak. Beiden hebben dwingende redenen. Ze zijn allebei sterk, slim en capabel. Wie verdedig je? TLOU2 plaatst je in de moeilijke situatie van het spelen van twee verhalen die deel uitmaken van hetzelfde verhaal en die alleen maar evolueren naar wat een pijnlijk en duister einde lijkt te zijn. Eerst speel je Ellie's verhaal, dan dezelfde dagen met Abby. Een soort aanvullende flashback die ervoor zorgt dat u zich angstig of angstig voelt om te weten hoe de situatie wordt opgelost. Door te weten welke vrouw zal overwinnen. Welk verhaal is sterker of gelukkiger. En het is een gekweld en wanhopig gevoel, maar het houdt je op de been.
Het einde van dit verhaal is niet mooi. Het is ook niet bevredigend. Het is ook niet fantastisch. Het is taai, donker, voorspelbaar en emotioneel uitputtend. En zo wordt het genoten en begrepen. Deze game wil geen goede smaak in je mond achterlaten. Wil je markeren. Moge je je hem herinneren voor het veranderen van de Hollywood-normen voor het vertellen van verhalen. Om je te vertellen wat geen enkel post-apocalyptisch verhaal je zou vertellen. Hoe wraak je uitput en nooit teruggeeft wat je probeert te wreken. Dat laatste moment tussen Abby en Ellie, vechtend in een baai in Californië, zonder kracht of leven in hun lichaam, weerspiegelt het perfect. Een onzin die hen meer dan eens bijna doodde en waardoor ze niet verder konden komen met hun eigen verhalen. Abby lijkt het duidelijker te hebben dan Ellie en weigert het gevecht. Ellie verliest gewoon. Hij verliest alles. Maar hij beseft het pas als het te laat is en hij naar huis gaat. Niet zoon, niet Dina, zelfs niet de mogelijkheid om gitaar te spelen zoals Joel hem leerde. Het is verschrikkelijk. Maar er is altijd hoop ...
Details, details en meer details
Als Naughty Dog ons iets heeft geleerd, is het dat de technische beperkingen van videoconsoles er niet toe doen. Met het juiste team, budget en zorg kan alles worden gerealiseerd . Van details van haar dat op een realistische manier in Abby's vlecht ontsnapt, tot de manier waarop de kleren over Ellie's lichaam bewegen als Dina haar shirt uittrekt. Als je een geoefend oog hebt en je bewust bent van de technische complicaties die komen kijken bij het animeren van werkelijk alles in een scène in dit spel, zul je versteld staan van de details.
#TheLastOfUsPartII pic.twitter.com/kjad0075pZ
- Veel (@ Much118x) 1 juli 2020
Het ontbreekt aan niets. Van de luchtvochtigheid van de stoffen tot de zweetdruppels en de textuur van de huid en wonden, de animaties van de gezichten wanneer je stil presteert, de bloedvlekken, het licht en de effecten van deeltjes ... Dit alles zonder te verliezen uit het zicht de zorgvuldige modellering van karakters, instellingen en de samenstelling van licht en kleuren van elke omgeving. Een show voor de zintuigen en voor liefhebbers van fotografie.
De gameplay heeft ook gewonnen in dit deel 2. Nu zijn de etappes meer verticaal dankzij de vaardigheid om te klimmen en te springen. Er zijn zelfs items rechtstreeks uit Uncharted 4 die hier opduiken, zoals aan touwen hangen en slingeren. Ellie en Abby zijn veel wendbaarder dan Joel, en dat is te zien. Je speelt dus de gebruikelijke mechanica, maar nog meer verbeterd. Hoewel het in gevecht en beweging is waar deze TLOU2 echt heeft gewonnen.
#TheLastofUsPartII pic.twitter.com/ecBjqe5EFC
- SunhiLegend (@SunhiLegend) 3 juli 2020
Je kunt het spel doorbrengen in dekking of het opnemen tegen vijanden. Als je echter beestachtige actiescènes wilt maken, heb je alle tools om een John Wick te scoren. Je kunt vijanden in de benen slaan om ze te vertragen, geïnfecteerd raken en ze tegen clickers lanceren, over de grond kruipen, aanvallen ontwijken ... allemaal met elkaar verbonden om deze actiescènes na te bootsen. Persoonlijk heb ik geen gebruik gemaakt van deze stijl van vechten, maar het is aanwezig in het spel als je een ervaren en ervaren gamer bent. De vaardigheden en tools die je tijdens het spel kunt creëren, zijn ook ontwikkeld. Ze verschillen ook tussen Abby en Ellie, dus het stelt ons in staat om relatief verschillende gameplay te ervaren.
Het spel dat de norm beëindigde
TLOU2 zal de geschiedenis ingaan als de game die alles heeft veranderd. Ik heb al uitgelegd dat de titel op plot- en grafisch niveau dingen laat zien die niemand anders vandaag kan. In ieder geval met dit niveau van detail en realisme. Maar de rest van de controverse die dit spel meesleurt, is meer dan terecht. Het is een niet-normatief spel en heeft te maken gehad met een groot aantal mentale schema's, vooroordelen en visuele beperkingen. En dit draagt alleen maar bij aan zijn legende.
Er zijn meer lesbische karakters in hedendaagse videogameverhalen en culturele creaties. In feite zou het liefdesverhaal tussen Ellie en Dina geen nieuws moeten zijn. Maar de behandeling is zo goed verzorgd en zo organisch dat het verrast. Er zijn meer gamemakers nodig met deze karaktervisie. Maar pas op, hier houdt het niet op. In TLOU2 hebben ze andere controversiële onderwerpen aangeroerd, zoals de normativiteit van lichamen, transfobie, de diversiteit van rassen ... Het is een actueel spel en met een speciale gevoeligheid om deze thema's aan te raken. De meest retrograde gamers zullen zeggen dat ze zich niet geïdentificeerd voelen met de personages, maar het wordt tijd dat cultuur meer realiteiten vertegenwoordigt dan heteronorm.
En ja, geslachtsidentiteit, uiterlijk, racialiteit of seksuele geaardheid hebben natuurlijk te maken met enkele aanwijzingen in dit verhaal. Maar zo belangrijk, stoer, spannend en uitputtend zou het niet zijn als al die details er niet waren. En het is iets om Naughty Dog voor te bedanken. Zowel voor de moed om het te doen en te verdedigen als voor het pad dat ze hebben geopend voor de rest van de ontwikkelaars. TLOU2 is hier om alles te veranderen.
